„Gra w klasy” – Julio Cortázar: Opowieść o pamięci, tęsknocie i przemijaniu
„Gra w klasy” to jedno z najsłynniejszych opowiadań argentyńskiego pisarza Julio Cortázara, opublikowane w 1963 roku w zbiorze „Krótkie opowiadania”. To krótka, ale niezwykle głęboka i wielowarstwowa historia, która od lat fascynuje czytelników na całym świecie. W „Grze w klasy” Cortázar umiejętnie łączy elementy realizmu z surrealizmem, tworząc atmosferę tajemnicy i niepokoju, która towarzyszy czytelnikowi od pierwszych stron.
Fabuła: Podróż w głąb pamięci
Opowiadanie rozpoczyna się od wspomnienia narratora, który jako dziecko grał w klasy na paryskim dziedzińcu. Wspomnienie to staje się punktem wyjścia do podróży w głąb pamięci, w której narrator odkrywa, że jego przeszłość jest ściśle związana z teraźniejszością. W trakcie opowiadania narrator spotyka różne postaci z przeszłości, które w zaskakujący sposób wpływają na jego teraźniejsze życie. Wspomnienia o grze w klasy stają się metaforą przemijania, tęsknoty za utraconym czasem i niemożliwości powrotu do przeszłości.
Symbolika: Gra w klasy jako metafora
Gra w klasy w opowiadaniu Cortázara ma wiele symbolicznych znaczeń. Po pierwsze, jest metaforą dzieciństwa i beztroski, które z czasem ustępują miejsca dorosłości i odpowiedzialności. Po drugie, gra w klasy symbolizuje kruchość i nietrwałość ludzkiego życia. Każde rzucenie kamieniem w klasę jest jak krok w nieznane, a każda przegrana oznacza utratę czegoś ważnego. Po trzecie, gra w klasy może być interpretowana jako metafora pamięci, która jest niepewna i podatna na zniekształcenia. Wspomnienia, podobnie jak rzucane kamienie, mogą znikać, zmieniać kształt lub być interpretowane na różne sposoby.
Styl: Surrealizm i realizm
Cortázar w „Grze w klasy” umiejętnie łączy elementy realizmu z surrealizmem. Opowiadanie jest osadzone w realnym świecie, ale zawiera również elementy fantastyczne, które wprowadzają do niego element tajemnicy i niepokoju. Przykładem może być scena, w której narrator spotyka na ulicy kobietę, która wygląda dokładnie jak jego matka, ale jednocześnie jest zupełnie inna. Ten surrealistyczny element dodaje opowiadaniu głębi i skłania czytelnika do refleksji nad naturą rzeczywistości.
Tematyka: Pamięć, tęsknota, przemijanie
„Gra w klasy” to opowiadanie o pamięci, tęsknocie i przemijaniu. Narrator próbuje odnaleźć siebie w przeszłości, ale jednocześnie zdaje sobie sprawę, że czas nie cofa się i nie można powrócić do utraconego dzieciństwa. Opowiadanie stawia pytania o naturę pamięci, o to, jak kształtują nas nasze wspomnienia i jak wpływają na nasze życie. Cortázar pokazuje, że przeszłość jest nieodłącznym elementem teraźniejszości i że nie można uciec od jej wpływu.
Wnioski:
„Gra w klasy” to opowiadanie, które skłania do refleksji nad naturą czasu, pamięci i przemijania. Cortázar w sposób mistrzowski łączy elementy realizmu z surrealizmem, tworząc atmosferę tajemnicy i niepokoju, która towarzyszy czytelnikowi od pierwszych stron. Opowiadanie to jest ponadczasowe i uniwersalne, a jego tematyka rezonuje z każdym, kto zastanawiał się nad własną przeszłością i jej wpływem na teraźniejszość.